استفاده از داربست هیدروکسی آپاتیت- ژلاتین پوشیده شده با سلول های بنیادی استرومایی مغز استخوان به عنوان گرافت استخوانی در مدل حیوانی

زمینه: داربست های کامپوزیتی با دارا بودن برخی از ویژگی های مطلوبشان امروزه کاربردهای فراوانی در مهندسی بافت های سخت دارند. در مطالعه حاضر با بررسی های آزمایشگاهی (in vitro) و همچنین پیوند به جمجمه رت بالغ (in vivo)، نقش کامپوزیت هیدروکسی آپاتیت- ژلاتین در دو حالت، یکی به تنهایی و دیگری پوشیده شده با سلول های بنیادی استرومایی مغز استخوان (bmscs) در روند بهبودی ضایعات استخوانی، کاهش زمان ترمیم و میزان پاسخ ایمنی بدن مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، جهت تهیه نانو داربست هیدروکسی آپاتیت-ژلاتین از پودر نانوهیدروکسی آپاتیت و ژلاتین استفاده شد. bmscs با روش فلوشینگ (خروج مغز قرمز استخوان با جریان پر فشار مایع) جداسازی و کشت داده شدند. در این پژوهش از 15 سر رت نر بالغ نژاد ویستار با وزن حدود 250-200 گرم استفاده شد. گروه های مورد مطالعه شامل: گروه نقص استخوانی با داربست هیدروکسی آپاتیت-ژلاتین، گروه نقص استخوانی با هیدروکسی آپاتیت-ژلاتین به همراه  bmscsو گروه نقص استخوانی بدون داربست که پس از یک هفته و یک ماه از جراحی مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون mtt جهت بررسی زیست سازگاری داربست مذکور استفاده شد. جهت تأئید روند پیشرفت ترمیم و میزان حضور سلول های التهابی از رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و به منظور بررسی سنتز رشته های کلاژن از رنگ آمیزی تری کروم ماسون استفاده شد.   یافته ها: نتایج ارزیابی mtt نشان داد که داربست (scaffold) مورد نظر اثر سمی بر روی سلول های استرومایی ندارد. اولین نشانه های استخوان سازی در هفته اول در گروه پیوند هیدروکسی آپاتیت- ژلاتین به همراه سلول های bmscs ظاهر شد. اما در هفته چهارم استخوان سازی کامل تر شده و باقی مانده های داربست مورد نظر به صورت جزایری در بافت استخوانی اسفنجی یافت شد. بیشترین تعداد لنفوسیت ها در گروه های تجربی پس از یک هفته از کاشت داربست ها مشاهده گردید. نتیجه گیری: به نظر می ر سد که داربست هیدروکسی آپاتیت-ژلاتین پوشیده شده با سلول های bmscs، نقش بالقوه ای در روند ترمیم داشته است و به عنوان راهکار درمانی مناسب در ترمیم ضایعات وسیع استخوانی می توان از آن بهره جست.